Επαγγελματικός προσανατολισμός: οδηγός για γονείς! «Το δικό μας παιδί έχει ήδη διαλέξει!» «Δεν γραφτήκατε ακόμα φροντιστήριο;» «Μηχανικός ή γιατρός να γίνει, να έχει πάντα δουλειά!» Κάποιες από τις φράσεις που ακούω να πιέζουν γονείς και μαθητές, όταν έρχονται στο γραφείο για επαγγελματικό προσανατολισμό. Ολοένα και μικραίνει η ηλικία που ένα παιδί καλείται να διαλέξει τι […]
Για να μην είναι απότομη η προσγείωση, διαχειρίσου τις προσδοκίες σου ανάλογα με τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Είναι η ώρα να σκεφτείς στρατηγικά!
…δεν θα άλλαζα ούτε πινελιά σε αυτή τη συναρπαστική διαδρομή!
Το να στήνεις τη δική σου δουλειά είναι ένα είδος γέννας. Το 2007, όταν γέννησα την τότε HR Passport, δεν φανταζόμουν την περιπέτεια που ξεκινούσε. Και είχε από όλα: χαρές, αναποδιές, δημιουργικότητα, άγχος, εξέλιξη, ρίσκο…
Το έχουμε δει σε όλες τις ιστορίες, πραγματικές και φανταστικές… στις μικρές και στις μεγάλες οθόνες, στην καθημερινή οθόνη της ζωής. Μεγαλώνουμε με αυτή την πάλη μέσα μας και έξω μας… Μεγαλώνουμε με τις αξίες μας, με την προτροπή, με την πρόθεση -ίσως όλοι- να είμαστε καλοί. Όμως έχει τόσο διαφορετικό νόημα για τον καθέναν
Τι σημαίνει για σένα η λέξη “ζητάω”; Κράτα με το ρολόι 1 λεπτό και γράψε ό,τι και όσα σου έρθουν στο νου. Μετά παρατήρησε… όσα έγραψες δηλώνουν θετική ή αρνητική στάση; Μήπως αποκαλύπτουν μια αμφιθυμία ως προς το θέμα;
“Πρέπει να στηρίζεσαι πάντα στις δικές σου δυνάμεις!”
Η νέα «σχολική χρονιά» ξεκίνησε και άρχισαν οι υποχρεώσεις. Οι απαιτήσεις είναι πολλές και οι ρυθμοί γρήγοροι. Άρα αν περιμένουμε να αλλάξουν οι συνθήκες, μάλλον θα περιμένουμε πολύ. Ίσως και μια ζωή… Αντί λοιπόν να περιμένουμε το μάννα εξ ουρανού, ας πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Πολύ πιο δημιουργικό και ενδυναμωτικό!
Το ένστικτο είναι ένας έμφυτος μηχανισμός. Τον αξιοποιούμε στην καθημερινότητα ή τον έχουμε ξεχάσει κάπου σκονισμένο; Συχνά στις συνεδρίες ρωτώ -στο πλαίσιο της διερεύνησης μια απόφασης- «τι σου λέει το ένστικτό σου;». Και πολύ συχνά η αντίδραση είναι μια ξαφνιασμένη ερώτηση:…
Στην ζωή δεν παίρνουμε πάντα όσα αξίζουμε… παίρνουμε όμως συνήθως όσα διεκδικούμε! Έχοντας μεγαλώσει βέβαια σε πολλές περιπτώσεις με την περιοριστική πεποίθηση «να είσαι καλό παιδί» ή «να βοηθάς πάντα τους άλλους», συνήθως δρούμε παθητικά, συσσωρεύουμε θυμό και μετά κάποια στιγμή έρχεται το ξέσπασμα. Τότε και χάνουμε…
Τελικά η δημοκρατική ηγεσία αποδίδει;