«Από ενδιαφέρον ρωτάω…»

Με αφορμή πρόσφατο περιστατικό όπου άνθρωπος με τον οποίο δεν διατηρώ πλέον πολύ συνειδητά την επικοινωνία πίεζε να εκμαιεύσει από κοινό φίλο συγκεκριμένες προσωπικές πληροφορίες.

Τελικά η όχι πάντοτε ευχάριστη εμπειρία ζωής μας δείχνει ότι οι φράσεις «με καλή πρόθεση» και «από ενδιαφέρον» πολύ συχνά κρύβουν ακριβώς τα αντίθετα. Κουτσομπολιό να μάθω και να μεταδώσω πληροφορίες που δεν με αφορούν, δειλία να επικοινωνήσω απευθείας ρισκάροντας να μην απαντήσει η άλλη πλευρά ή να με γειώσει με άλλον τρόπο.

Άρα πλήρης έλλειψη αισθήματος ευθύνης και θάρρους!

Σε όλες τις εποχές το φαίνεσθαι και η κοινωνική υποκρισία καλά κρατούσαν και η δική μας δεν αποτελεί εξαίρεση… Όλοι μας και έχουμε κάποια στιγμή κουτσομπολέψει και έχουμε δειλιάσει να επικοινωνήσουμε απευθείας, ξέροντας ότι έχουμε σφάλει. Το στοίχημα είναι αν εμμένουμε σε αυτό ή αν βάζουμε στόχο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Αν τελικά με θάρρος κοιτάμε και τα λάθη μας, ξέροντας ότι μπορεί να οδηγήσουν στο να χάσουμε κάποιον, αλλά να μην χάσουμε το δίδαγμα για το μέλλον. Αν στρέφουμε την ενέργειά μας στα δικά μας ή αν αναλωνόμαστε στο τι κάνουν οι άλλοι. Ανάληψη ευθύνης με ρίσκο! Άλλος τρόπος δεν υπάρχει ούτε για να αποδώσει κάθε διαδικασία αυτογνωσίας ούτε όμως και για να προχωρήσουμε στη ζωή. Αλλιώς φοβισμένοι για πάντα στην κρυψώνα μας, φοβισμένοι μην καταρριφθεί το κοινωνικό μας προσωπείο… Ζωή με τόσο φόβο είναι τελικά ζωή;