Εσύ λοιπόν…πώς συνδέεσαι με τον εαυτό σου;
- Thursday, 10 May 2018
- Posted by: Δήμητρα Καρατώλου
- Category: Blog
Ας ξεκινήσουμε με το «αν συνδέεσαι». Δίνεις σε εσένα τον απαραίτητο χρόνο και χώρο να συνδεθείς; Με τι; Με τις ανάγκες σου, τα συναισθήματά σου, το σώμα σου, την ψυχή σου, το Όλον, το Θεό, το Σύμπαν, την ίδια τη ζωή και τη ροή της. Συνδέεσαι;
Σύνδεση σημαίνει ζωή και ζωή σημαίνει σύνδεση. Όταν τη χάνουμε, απλώς υπάρχουμε, χωρίς συνειδητότητα, χωρίς πραγματικό σκοπό. Οι μέρες περνούν και εμείς εκτελούμε, αλλά δεν ζούμε. Οι καιροί ευνοούν αυτό το μοντέλο ύπαρξης. Γρήγοροι, αγχωμένοι, ανικανοποίητοι, μόνοι, απομονωμένοι, θυμωμένοι… Άρα εκτός του κέντρου μας, εκτός του εαυτού μας. Άρα υπάκουοι κι εύκολοι στη χειραγώγηση.
Όταν αφουγκραζόμαστε τον εαυτό μας και ό,τι έχουν ψυχή και σώμα να μας πουν, όλα ρέουν. Ξέρουμε τι χρειαζόμαστε και μας το δίνουμε. Ξέρουμε τι μας επιβαρύνει και το αλλάζουμε. Παίρνουμε σοφές αποφάσεις, απολαμβάνουμε τις στιγμές, συνδεόμαστε με τους άλλους ανθρώπους, με τη φύση, νιώθουμε πίστη, εμπιστοσύνη, δύναμη, αγάπη!
Ο καθένας μας μπορεί να βρει αυτή τη σύνδεση. Αρκεί να την αναζητήσει! Με τη σωματική άσκηση, με την επαφή με τη φύση, με διαδικασίες αυτογνωσίας, με την προσευχή, με το διαλογισμό, με ένα βιβλίο, με τη μουσική, με τη σιωπηλή συνύπαρξη, με την τόσο απλή αλλά και βαθιά ερώτηση «πώς νιώθω αυτή τη στιγμή;”… με χίλιους δυο τρόπους. Κι αυτό που έχω δει από τη συμβουλευτική και ψυχοθεραπευτική εμπειρία μου είναι ότι χρειαζόμαστε την καθημερινή, συνεχή σύνδεση με τον εαυτό μας σαν την ανάσα!
Αν δεν υπάρξει η σύνδεση με τον εαυτό μας, πώς να συνδεθούμε και με τους άλλους; Οι επικοινωνίες που διασκορπίζουν την ενέργειά μας δεν συνδέουν. Ίσα-ίσα. Το ίδιο και τα μέσα επικοινωνίας και δικτύωσης. Φέρνουν την απο-σύνδεση, από εμάς. Φοβόμαστε μην χάσουμε την πληροφορία και τελικά εκχωρούμε εμάς. Την ηρεμία και τη δύναμή μας.
Όταν φροντίζουμε τη σύνδεση με τον εαυτό μας, είναι σαν να ανάβει μέσα μας ένα φωτάκι. Αυτό της συνειδητής ύπαρξης. Και είναι τόσο ισχυρό και ζεστό που δεν θέλουμε να το χάσουμε. Θέλουμε να το αφήσουμε αναμμένο. Και ποιος ξέρει, ίσως μεταδώσει το φως του και σε άλλα…