Η αιώνια μάχη του Καλού με το κακό

Το έχουμε δει σε όλες τις ιστορίες, πραγματικές και φανταστικές… στις μικρές και στις μεγάλες οθόνες, στην καθημερινή οθόνη της ζωής.

Η αιώνια μάχη του Καλού με το κακό

Μεγαλώνουμε με αυτή την πάλη μέσα μας και έξω μας… Μεγαλώνουμε με τις αξίες μας, με την προτροπή, με την πρόθεση -ίσως όλοι- να είμαστε καλοί. Όμως έχει τόσο διαφορετικό νόημα για τον καθέναν και την καθεμία από εμάς. Καλοί για εμάς; Προς εμάς; Για τους άλλους; Προς τους άλλους; Άπειρες οι παραλλαγές, χάνονται μέσα στο πολυάριθμο ανθρώπινο και όχι μόνον είδος.

Ο κόσμος αλλάζει ραγδαία, οι εξελίξεις μας ξαφνιάζουν. Σε ατομικό, ομαδικό, εθνικό, διεθνές επίπεδο. Ξεριζωμός, αστάθεια, κατάρρευση, κατάθλιψη, ανασφάλεια, τρόμος, βία… οι δυνάμεις του κακού σε θέσεις κλειδιά, στην εξουσία.

Μα πάντα έτσι δεν ήταν; Έλκει σαν μαγνήτης η εξουσία τη διαφθορά. Ή η διαφθορά έλκει την εξουσία; Οι επιλογές συχνά φαντάζουν όλες σκοτεινές. Και τότε γίνεται το πιο σκοτεινό όλων: αυτοεγκλωβιζόμαστε! Χάνουμε το δικό μας κέντρο δύναμης, νιώθοντας ότι μας καθορίζουν οι συνθήκες, οι άλλοι. Και τότε μόνον επιτρέπουμε να συμβεί. Τότε μόνον το –κ- από το κακό γίνεται κεφαλαίο γράμμα.

Η μάχη του Καλού με το κακό δεν είναι εύκολη. Έχει και απώλειες σε όλα τα επίπεδα. Όμως αυτό είναι το στοίχημά μας. Και στις πιο σκοτεινές στιγμές να βρίσκουμε εκεί στο βάθος μας ένα τόσο δα φωτάκι – ή να το δημιουργούμε. Και με ζέση, με εξάσκηση να φροντίζουμε να δυναμώσει, να φωτίσει όλο μας το είναι, να γίνουμε και πάλι λαμπεροί και δυνατοί. Να γίνουμε αυτό που ήδη είμαστε… να γίνουμε Εγώ, να γίνουμε Εμείς! Πολλά, πολλά μικρότερα και μεγαλύτερα άστρα που τελικά φωτίζουν τον σκοτεινό ουρανό. Τι προσέχεις; Το σκοτάδι ή τα άστρα;