Ένστικτο: το αξιοποιούμε ή το προσπερνάμε;
«Νιώθω ότι θα πάει καλά!»
«Μια φωνή μέσα μου μού λέει προσοχή…»
«Ενστικτωδώς πιστεύω ότι (δεν) θα ταιριάξουμε».
Το ένστικτο είναι ένας έμφυτος μηχανισμός. Τον αξιοποιούμε στην καθημερινότητα ή τον έχουμε ξεχάσει κάπου σκονισμένο; Συχνά στις συνεδρίες ρωτώ -στο πλαίσιο της διερεύνησης μια απόφασης- «τι σου λέει το ένστικτό σου;». Και πολύ συχνά η αντίδραση είναι μια ξαφνιασμένη ερώτηση: «Το ένστικτο…;»
Το ένστικτο είναι μια πηγή συσσωρευμένης γνώσης και σοφίας. Καταγράφει ασταμάτητα σαν ένα αθόρυβο, αξιόπιστο μαγνητοφωνάκι κάθε δευτερόλεπτο εμπειρίας… ακούει, παρατηρεί, αναλύει, κάνει συνδέσεις τόσο γρήγορα που σε συνειδητό επίπεδο δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε. Εκείνο όμως ξέρει και διαθέτει την πληροφορία απλόχερα. Στον καθέναν μας παίρνει σάρκα και οστά με διαφορετικό τρόπο. Μια εσωτερική φωνή, ένα αίσθημα κρατήματος ή αντίστοιχα ορμής, ένα μούδιασμα, ένα σκίρτημα… στο στομάχι, στο στήθος, στον λαιμό… στον καθέναν μας το ένστικτο έχει κάπου τη θέση του στο σώμα.
Ένστικτο: το αξιοποιούμε ή το προσπερνάμε;
Όσο το παρατηρούμε και το αξιοποιούμε τόσο περισσότερο μπορούμε να το διαχωρίζουμε από τον παρορμητισμό και από το φόβο. Το ζωώδες ένστικτο συνήθως μας παρασύρει σε πράξεις στιγμιαίες και έντονες, ίσως και εκρηκτικές, που μετά αναθεωρούμε. Ο φόβος από την άλλη δημιουργεί ένα συναίσθημα αδυναμίας που αποδιοργανώνει τη σκέψη και τη δράση. Αντιθέτως, το ένστικτο ή ή διαίσθηση, δίνουν διαύγεια στη σκέψη, μια αίσθηση δύναμης και σιγουριάς στην απόφαση.
Ώρα για πειραματισμό λοιπόν!
Ξεκίνα να συνδέεσαι με το ένστικτό σου. Πώς και πού νιώθεις εσύ το ένστικτό σου; Τι σου λέει στιγμιαία και αντανακλαστικά σε διάφορες περιστάσεις; Όταν το ακολουθείς, τι αποτέλεσμα έχει; Όταν δεν το ακολουθείς; Πότε μπερδεύεται με το φόβο ή τον παρορμητισμό; ‘Οπως κάθε άσκηση, για να γίνει κτήμα μας, θέλει συνέπεια. Δώσε χώρο και χρόνο σε αυτή τη σύνδεση, για να δεις τα ποικίλα οφέλη της.
