Διεκδικητικότητα: μια «κακιά» λέξη ;-)
«Συχνά λέω ναι, ενώ στην πραγματικότητα θέλω να πω όχι…»
«Κουράστηκα από τις τοξικές σχέσεις…»
«Θέλω να εκφράζω τις ανάγκες μου, χωρίς φόβο και ενοχές…»
«Μου αξίζει να διεκδικώ και να πετυχαίνω όσα θέλω!»
Στο ελληνικό λεξικό η λέξη διεκδικητικότητα δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως η λέξη διεκδίκηση που ορίζεται ως η αξίωση ικανοποίησης αιτήματος, κυρίως με προσφυγή στη Δικαιοσύνη, η απαίτηση για απόκτηση, η προσπάθεια να κάνουμε κάτι δικό μας (κάτι που ως τώρα δεν μας άνηκε). Αμέσως λοιπόν η ελληνική κουλτούρα και γλώσσα μας βάζει σε μια διάθεση μάχης.
Αντιθέτως στο αγγλικό λεξικό η λέξη διεκδικητικότητα (assertiveness) ορίζεται πιο νηφάλια ως η ανοικτή και με αυτοπεποίθηση επικοινωνία, η έκφραση των αναγκών και των δικαιωμάτων, χωρίς παθητικότητα ούτε επιθετικότητα.
Διεκδικητικότητα: μια «κακιά» λέξη
Το να μιλάμε για όσα θέλουμε και όσα δεν θέλουμε, χωρίς αναγκαστικά να περιμένουμε να τα συμμεριστεί ο άλλος, είναι μεγάλη ψυχική κατάκτηση. Γιατί φέρνει μαζί της την ηρεμία. Και εσωτερικά και στις σχέσεις.
«Κατανοώ ότι εσύ θέλεις να βγεις το βράδυ. Σήμερα είμαι κουρασμένη και εγώ θα μείνω μέσα».
«Δεν μπορώ να μείνω περισσότερο σήμερα. Μου είχατε πει μέχρι τις 14:30 και έχω κανονίσει κάτι μετά».
Χωρίς πικρίες, χωρίς υπονοούμενα, απλώς άλλη ανάγκη. Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι και συχνά έχουμε μεν τις ίδιες ανάγκες, αλλά τις ικανοποιούμε με άλλον τρόπο. Σεβαστό!
Ο πειραματισμός της εβδομάδας:
Τολμήστε να πείτε τουλάχιστον ένα όχι την ημέρα. Είναι σαν το μήλο, το γιατρό τον κάνει πέρα ;-)
