Περί επιχειρηματικής ηθικής και άλλων δαιμονίων
- Monday, 19 March 2012
- Posted by: Δήμητρα Καρατώλου
- Category: Blog
Περί επιχειρηματικής ηθικής και άλλων δαιμονίων
Το ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο, με τα υπέρ και τα κατά του, παραμένει διαχρονική αξία. Σίγουρα η κρίση καλεί για νέες ιδέες και καινοτόμες δράσεις, αλλά καλεί για μια νέα ηθική τάξη πραγμάτων. Άλλωστε η νοοτροπία του βολέματος και της πλαγίας οδού συνετέλεσαν σε σημαντικό βαθμό στην τωρινή μας δυσχερή κατάσταση.
Στα περισσότερα σπίτια πλέον υπάρχει τουλάχιστον ένας άνθρωπος που αναζητά εργασία. Και σε αυτή την ανάγκη χτίζουν κάποιοι επιτήδειοι. Περιστατικό που μου διηγήθηκε πρόσφατα πελάτης, το μεταφέρω, για να θυμόμαστε να κρατάμε τη κοινή λογική μας σε εγρήγορση, ακόμα και όταν είμαστε σε στρες.
Περί επιχειρηματικής ηθικής και άλλων δαιμονίων
Από την εν λόγω πελάτισσα, η οποία είναι σε αναζήτηση εργασίας, ζητήθηκαν € 300 για σύνταξη ενός βιογραφικού σε μία γλώσσα. Μπορεί στο εξωτερικό αυτό να είναι μια φυσιολογική χρέωση, αλλά εδώ μιλάμε για μια άλλη αγορά. Πέραν του ποσού το τελικό αποτέλεσμα ήταν μετριότατο, χωρίς να έχει δοθεί καμία προσοχή στις δεξιότητες και στους μελλοντικούς στόχους της. Παρέλαβε ένα ουδέτερο βιογραφικό με ελάχιστες πιθανότητες να τραβήξει την προσοχή ενός εργοδότη. Στη συνέχεια, στο πλαίσιο του cross-selling, της προτάθηκε να δώσει άλλα €300 ώστε να προωθηθεί το βιογραφικό της σε Τμήματα Ανθρώπινου Δυναμικού. Σε αυτό το σημείο τη ρώτησα αν εννοούσαν να προωθηθεί στοχευμένα σε ανθρώπους, με τους οποίους υπήρχε προσωπική γνωριμία. Αυτό είχε υποθέσει κι εκείνη, αλλά τελικά της είπαν ότι το βιογραφικό προωθήθηκε σε 40 γενικές ηλεκτρονικές διευθύνσεις HR. Κάτι που με 2 ώρες αναζήτησης στο Internet θα μπορούσε και η ίδια να είχε κάνει. Last but not least, στο συμβόλαιο το οποίο υπέγραψε – ναι, γίνεται και χειρότερο- αναγράφει ότι αν βρει δουλειά σε κάποια από τις 40 αυτές εταιρείες θα δώσει άλλα €300!!! Δηλαδή θα πληρώσει και για την όποια τύχη μπορεί να έχει μέσα στο σωρό των βιογραφικών.
Δεν αναιρώ την ατομική ευθύνη του καθενός μας. Κατανοώ όμως και την έλλειψη νηφαλιότητας, όταν τα έξοδα τρέχουν και ο φόβος για το αύριο αυξάνεται. Ας μποϋκοτάρουμε επιτέλους τις κακές πρακτικές της αγοράς, έχουμε τη δύναμη να το κάνουμε!