Petyr Baelish
Tο χάος όντως μπορεί να είναι σκάλα, κατά τα λεγόμενα του μακαρίτη του Littlefinger, αλλά σκάλα προς τα πού; Μετάβαση προς τα καλύτερα ή προς τα χειρότερα; Γιατί έτσι και γλιστρήσεις…
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που και στην επαγγελματική ζωή επιβιώνουν με τη δολοπλοκία, τα πισώπλατα μαχαιρώματα, την πονηριά, και στη συνέχεια καρπώνονται τα οφέλη του χάους που δημιουργούν.
Σχεδόν επτά τηλεοπτικές σεζόν άντεξε ο Littlefinger, ο οποίος τελικά όχι μικρά δάχτυλα κατά το όνομά του, μάλλον πλοκάμια είχε, κινώντας τα νήματα σε πολλαπλά μέτωπα.
Ας συνοψίσουμε πώς τα κατάφερνε, για να έχουμε τα ραντάρ μας σε εγρήγορση εντός και εκτός γραφείου:
– Χρησιμοποιούσε κατά κόρον την κολακεία. Μπορεί συχνά οι ωραίες λέξεις να ηχούν ευχάριστα στα αυτάκια μας, αλλά ο λαός μας σοφά λέει όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρά καλάθια. Πολύ σύνηθες το φαινόμενο αυτοί που απλόχερα κολακεύουν παράλληλα απλόχερα να «θάβουν» κιόλας. Α, και μην αυταπατάσαι ότι με εσένα είναι αλλιώς και δεν θα το κάνει ποτέ. Το έχει ήδη κάνει!
Petyr Baelish
– Πουλούσε εκδούλευση και προστασία. Άρα, αυτόματα, έβαζε το θύμα του σε θέση αδυναμίας. Μόνος/η δεν μπορείς να τα καταφέρεις, εγώ είμαι εδώ… Κλασική τοξική στρατηγική σε θέματα διοίκησης. Τι αποτέλεσμα έχει; Ακόμα μεγαλύτερη αποδυνάμωση, αυτοματαίωση, θυματοποίηση και εξάρτηση από το βασανιστή/σωτήρα.
– Δεν είχε συμπαίκτες, δεν μοιραζόταν τα μυστικά του και τα σχέδιά του με κανέναν. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε; Όταν ο ίδιος λειτουργούσε με τον τρόπο που λειτουργούσε πώς να μην νομίζει ότι και πολλοί άλλοι είναι έτσι; Επιφυλακτικός και απόμακρος, όντας όμως πάντα μέσα στα πράγματα.
– Άλλα έλεγε, άλλα έκανε. Με αφοπλιστική άνεση το ψέμα πήγαινε και ερχόταν. Σε συνδυασμό δε και με την κολακεία που είπαμε παραπάνω, θα μπορούσε με μεγάλη επιτυχία να πολιτευθεί στη σύγχρονη εποχή.
– Εντόπιζε σαν ξύπνιο αρπακτικό κάθε ευκαιρία να «χωθεί», χωρίς βέβαια ποτέ να κινδυνέψει. Γιατί την ουρίτσα του ήξερε πότε να την βγάλει απ’ έξω.
– Είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση. Μέχρι και την τελευταία στιγμή μάλιστα χαιρόταν που είχε και πάλι θριαμβεύσει. Τι πλάνη… Η ναρκισσιστική προσωπικότητα όμως τα έχει αυτά. Άλλωστε και το μύθο του Νάρκισσου να δούμε, τελικά πνίγηκε στη λίμνη όπου κοίταζε και θαύμαζε τον εαυτό του με τις ώρες.
Συμπέρασμα;
Ουδείς άτρωτος. Ναι, όσοι παίζουν παιχνίδια σκοτεινά επιβιώνουν για καιρό συνήθως, γιατί ελίσσονται σαν τα φίδια, αλλά όχι για πάντα. Γιατί ενδιάμεσα έχουν βλάψει πολλούς, άρα έχουν συσσωρεύσει εχθρούς και δεν έχουν φίλους. Επίσης πλέον έχουν γίνει προβλέψιμοι. Ξέρεις ότι δεν έχουν κανένα ηθικό φραγμό και ότι θα κάνουν τα πάντα για την πάρτη τους. Άρα αν επιλέγεις ακόμα να τους εμπιστεύεσαι, κάτι πρέπει να λύσεις εσύ μέσα σου. «Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη κανείς» σύμφωνα με τον Πλούταρχο και ταιριάζει γάντι στην περίπτωση του Littlefinger. Δεν θα μας λείψει, αλλά ας κρατήσουμε τα πολύτιμα διδάγματα που μας έδωσε. Γιατί πάντα υπάρχει ένας Littlefinger…
* Ο παρών διαδικτυακός τόπος δεν συνδέεται και ουδεμία σχέση έχει με την τηλεοπτική σειρά «Game of Thrones», τους συντελεστές αυτής, καθώς και τον συγγραφέα των σχετικών βιβλίων. Ο διαδικτυακός μας τόπος δεν χρησιμοποιεί εμπορικά σήματα και δεν αναπαράγει οποιοδήποτε άλλο πρωτότυπο ή παράγωγο πνευματικό έργο. Οποιαδήποτε αναφορά σε εμπορικά σήματα τρίτων σε καμία περίπτωση δεν γίνεται για να διακρίνει προϊόντα ή υπηρεσίες που προσφέρονται από τον διαδικτυακό μας τόπο.
