Γράφει η Δήμητρα Καρατώλου, HR Passport
Περιοδικό HR Professional, 05/2007
Αν και μέσα στους απαιτητικούς ρυθμούς εργασίας, εμείς οι HR –και όχι μόνο- Professionals τείνουμε να το ξεχνάμε, το recruiting παραμένει μια αμφίδρομη διαδικασία, όπου και ο υποψήφιος αξιολογεί: την αγγελία εργασίας, την εικόνα της εταιρίας, τον άνθρωπο που έχει απέναντι του στην συνέντευξη, τη συνολική διαδικασία της επιλογής. Ο λόγος στους υποψήφιους. Άλλωστε, όπως ομόφωνα υποστηρίζουν, ο καλός συνεντευκτής μιλάει λίγο, ενώ ακούει πολύ και προσεκτικά!
Ναι, θέλω να δουλεύω καθημερινά μέχρι τις 9! Με 500 ευρώ! Τα λεφτά δεν με απασχολούν, θέλω μόνο να μάθω τη δουλειά!, σχολιάζει ο 28χρονος Δ. και σπεύδει να διευκρινίσει: «Νιώθω πως τέτοιες απαντήσεις θέλουν να ακούν στη συνέντευξη, πως σπάνια εκτιμάται η ειλικρίνεια». Ο ίδιος, έχοντας ολοκληρώσει τις βασικές και μεταπτυχιακές σπουδές του, αναζητά εργασία στον τομέα του Ανθρώπινου Δυναμικού. Μέχρι σήμερα έχει συμμετάσχει σε 8 συνεντεύξεις. «Όντας στο ξεκίνημα, ανταποκρίνομαι σε όποια αγγελία αφορά τον τομέα μου και επαρκούν τα προσόντα μου. Ασχέτως αν είναι καλά στημένη ή σαφής. Η πιο μεγάλη σε διάρκεια συνέντευξη που έχω πάει ήταν 50 λεπτά, η πιο σύντομη λιγότερο από 10. Ήταν τελική συνέντευξη με Γενικό Διευθυντή πολυεθνικής εταιρίας. Μάλλον βιαζόταν, γιατί δεν προλάβαμε να πούμε σχεδόν τίποτα… Ο μέσος όρος διάρκειας πάντως είναι γύρω στο μισάωρο. Σχεδόν όλοι οι συνεντευκτές δείχνουν να έχουν διαβάσει το βιογραφικό. Κάποιοι κρατάνε σημειώσεις και ακούν προσεκτικά, ενώ κάποιοι δείχνουν να βαριούνται -σαν να έχουν κάνει πολλές συνεντεύξεις- και θέλουν να ξεμπερδεύουν γρήγορα, μένοντας στις στάνταρντ ερωτήσεις. Μέχρι τώρα κανείς δεν χρησιμοποίησε φόρμα αξιολόγησης με αντικειμενικά κριτήρια ώστε να αξιολογήσει σε κοινή βάση. Όλοι λένε θα σας ενημερώσουμε, αλλά τελικά… μόνο σε μία περίπτωση έλαβα γράμμα. Έστω κι αν λέει τα τυπικά, κάνει θετική εντύπωση! Επίσης, μετράει το πώς σε υποδέχονται, αν σου προσφέρουν κάτι, αν είναι φιλικοί. Αρνητική εντύπωση μου έκανε σε μια συνέντευξη που με άφησαν να περιμένω μία ώρα, λέγοντας τώρα σε λιγάκι θα σας δω…Πιστεύω πως σε μικρό βαθμό έχουν τη δυνατότητα να με γνωρίσουν κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Θα ήταν χρήσιμο να τίθενται περισσότερες συμπεριφορικές και καταστασιακές ερωτήσεις…»
Recruiting: Και οι…outsiders αξιολογούν και επιλέγουν!
«Γιατί να προσλάβω εσένα και όχι κάποιον από τους άλλους υποψήφιους; Πείσε με!»,θυμάται ο 31χρονος Α. εύστοχη -όπως λέει- ερώτηση που κλήθηκε να απαντήσει σε συνέντευξη. Παράλληλα, αναφέρει και μια πιο…πρωτότυπη. «Μήπως είστε τυχοδιώκτης; Γιατί τυχοδιώκτες δεν θέλουμε στην εταιρία μας!». Ο Α. εργάζεται ήδη στο αντικείμενο των σπουδών του, στα Οικονομικά, αλλά επιδιώκει μεταγραφή σε καλύτερη θέση. Από την αρχή της καριέρας του έως τώρα έχει πάει σε 30 συνεντεύξεις. «Σε μια αγγελία πρώτα κοιτάζω τη θέση, το job description. Και όχι μόνο τον τίτλο, αλλά και τα μικρά γράμματα. Μετά το όνομα της εταιρίας, να είναι γνωστή, σοβαρή. Η πιο σύντομη συνέντευξη ήταν 5 λεπτά. Μπήκα μέσα, ο συνεντευκτής δεν είχε καν διαβάσει το βιογραφικό μου και μου περιέγραφε άλλη θέση από αυτή που είχα ανταποκριθεί. Επικράτησε αμηχανία. Ζήτησε συγγνώμη, είπε ότι η γραμματέας έμπλεξε τα βιογραφικά και θα με ξανακαλέσουν. Δεν έγινε ποτέ! Και είχαν ήδη 3 φορές ακυρώσει το αρχικό ραντεβού! Ενώ είχα πάει με πολύ καλή διάθεση, σκέφτηκα πως αν στην αρχή ήταν έτσι άσχημα τα πράγματα, μάλλον δεν θα ήθελα να δουλέψω εκεί. Η πιο καλή συνέντευξη ήταν σε μια πολυεθνική που έχει μικρή δύναμη στην Ελλάδα. Ο συνεντευκτής –αν και υψηλά ιστάμενος- με είδε σαν άνθρωπο, ήρθε στο ίδιο επίπεδο με μένα και μιλήσαμε σαν δύο φίλοι. Αυτό βοηθάει πολύ στο να ανοιχτείς. Ας μην ξεχνάμε πως βρίσκεσαι σε έναν άγνωστο χώρο με έναν άγνωστο άνθρωπο και πρέπει μέσα σε λίγο χρόνο να του παρουσιάσεις ό,τι καλύτερο μπορείς για σένα. Ο συγκεκριμένος συνεντευκτής δεν θέλησε να μάθει μόνο όσα γράφει το βιογραφικό και άνοιξε τη συζήτηση. Κάποιοι κολλάνε σε δορυφορικές απαντήσεις, χάνοντας την ουσία. Στο τέλος μου έδωσε και την κάρτα του ώστε να μπορώ να επικοινωνήσω μαζί του. Μερικές εταιρίες προσπαθούν να κρατήσουν κάποια κριτήρια αξιοκρατίας στην πρόσληψη. Πολλές έχουν σταματήσει να ασχολούνται. Τους τρώει χρόνο, χρήμα και ανθρώπινο δυναμικό…»
Recruiting: Και οι…outsiders αξιολογούν και επιλέγουν!
«Η γενιά των γονιών μας -που είναι πλέον insiders- έχουν ξεχάσει πώς είναι να είσαι outsider…Θέλουμε μια ευκαιρία να ξεκινήσουμε!», δηλώνει η 27χρονη Δ. Αναζητώντας ως πτυχιούχος πλέον τη δική της ευκαιρία στο χώρο της Επικοινωνίας και των Δημοσίων Σχέσεων, μάς μεταφέρει την εμπειρία της μετά από περίπου 10 συνεντεύξεις. «Για αγγελίες προτιμώ το Internet, γιατί βρίσκω περισσότερες στον επαγγελματικό τομέα που ψάχνω. Επίσης, συχνά από εφημερίδες τυχαίνει να είναι αναξιόπιστη μια αγγελία. Ομορφαίνουν τη θέση, μιλώντας για δημόσιες σχέσεις και τελικά ζητούν πλασιέ… Όταν η διαδικασία επιλογής μιας εταιρίας τραβάει σε μάκρος, είναι ψυχοφθόρο για τον υποψήφιο. Έχει τύχει να περνάω συνεχόμενες συνεντεύξεις και τεστς που διήρκεσαν 4 μήνες. Έμπαινα σε διλήμματα, περίμενα το τηλεφώνημα σε κάθε στάδιο. Ενώ είχαν δείξει επαγγελματισμό, στο τέλος δεν μου έστειλαν μια απαντητική επιστολή… Με κερδίζει ο συνεντευκτής, όταν είναι ευγενικός και φιλικός, με αντιμετωπίζει με σεβασμό και με κάνει να νιώσω άνετα, κρατώντας την σωστή απόσταση. Θέλω να με ζορίσει με σωστές ερωτήσεις, αλλά όχι να με υποτιμήσει ή να έχει ύφος, για να μου σπάσει το ηθικό. Η μεγαλύτερη σε διάρκεια συνέντευξη που πήγα ήταν 2 ώρες! Ψιλοκουβέντα, κάθε άλλο παρά σοβαρή. Ο συνεντευκτής μιλούσε σχεδόν μόνο αυτός και έλεγε συνέχεια πόσο θέλει να συνεργάζεται με όμορφους ανθρώπους. Άλλη περίπτωση που θυμάμαι είναι συνέντευξη, όπου σε όλη τη διάρκεια προσπαθούσαν να εκμαιεύσουν αν θα βαρεθώ γρήγορα και θα φύγω. Να προσπαθείς να αποδείξεις όλη την ώρα ότι δεν είσαι ελέφαντας…Αφού βλέπουν το βιογραφικό μου και με θεωρούν over-qualified, γιατί με καλούν; Ποια επιχείρηση δεν θέλει κάποιον που να είναι περισσότερο ικανός από ό,τι αρχικά ζητούσε;»
