Θυμάμαι ένα σεμινάριο ηγεσίας που ξεκίνησε με το εξής παιχνίδι: τοποθέτησαν στο κέντρο της αίθουσας μια διευθυντική καρέκλα και μας ζήτησαν να σταθούμε όπου θέλουμε σε σχέση με αυτή την καρέκλα. Φαντάζεστε τι έγινε; Κάτι σε Hunger Games στη σκηνή που οι Φόροι αναδύονται στην αρένα και πρέπει να σπεύσουν να εξοπλιστούν με όσα θα τους εξασφαλίσουν την επιβίωση, σκοτώνοντας ο ένας τον άλλον. Αρένα και το γραφείο…
Βρέθηκαν λοιπόν κάποιοι που συναγωνίστηκαν/ανταγωνίστηκαν για τη διευθυντική καρέκλα. Ενδιαφέρον το πείραμα με πολλαπλές αναγνώσεις που αφορούν και αυτούς που θέλησαν να κρατήσουν αποστάσεις από τη διευθυντική καρέκλα. Κάποιοι στάθηκαν πολύ κοντά, κάποιοι Isnogood από πίσω, κάποιοι σε απόσταση ασφαλείας και παρατήρησης.
Ο Jon Snow δεν την επιδίωξε την εξουσία. Έλα όμως που τον κυνήγησε αυτή. Ανήκει στους δημοκρατικούς, χαρισματικούς ηγέτες που ανάδειξε η ίδια η ομάδα. Το στυλ της ηγεσίας τους πηγαίο, με ειλικρίνεια, θάρρος, ενσυναίσθηση και όλα αυτά τα ωραία και ρομαντικά που τελικά όμως τον οδήγησαν στην ίδια τύχη με τον πατερούλη του, τον Ned. Γιατί -είτε ήταν όντως ο πατέρας του είτε οι θεωρίες συνωμοσίας είναι σωστές και ήταν παιδί της αδερφής του- η ανατροφή του καθόρισε το χαρακτήρα του σε μεγάλο βαθμό.
Πώς κέρδισε τη μαυροφορεμένη ομάδα ο Jon
- Πρώτα από όλα έχοντας κοινές, ταπεινές καταβολές. Μεγαλώνοντας ως νόθο ήταν από τη γέννησή του στους ριγμένους του παιχνιδιού. Στιγματισμένος, ντροπιασμένος, με ψαλιδισμένα τα φτερά. Άρα στην ίδια δυσμενή μοίρα με τους υπόλοιπους στο Τείχος. Και «προήχθη» εκ των έσω. Διόλου τυχαίο που το εφαρμόζουν ως σύστημα πολλές εταιρείες.
- Έχοντας υπάρξει και ο ίδιος outsider από την αρχή βγήκε θαρρετά μπροστά και υπερασπίστηκε τον Sam. Κακά τα ψέματα χωρίς αυτή την υποστήριξη ο Sam λίγες πιθανότητες θα είχε να επιβιώσει εντός του Τείχους. Αλλά ο Jon του εξασφάλισε την ευκαιρία και σίγουρα τον βοήθησε να αναπτύξει στο έπακρο τη δυναμική που έκρυβε μέσα του.
- Τάχθηκε κατά της κακής χρήσης της εξουσίας και με το παράδειγμά του έδειξε ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο: όλα μπορούν να τύχουν αμφισβήτησης, άρα και να αλλάξουν.
- Διατήρησε μέχρι τέλους μια ανθρωπιστική ματιά στην ηγεσία, προτάσσοντας τη σωτηρία όσο το δυνατόν περισσότερων αντί της επικράτησης των λίγων. Αυτό τον έφερε κοντά με την αντίπαλη πλευρά, με τον «ανταγωνισμό», κίνηση που ήταν δίκοπο μαχαίρι. Γιατί δημιούργησε και πιστούς οπαδούς και στις δύο πλευρές, αλλά και εχθρούς. Πολλά τα μέτωπα για να τα διαχειριστεί ένας νέος ηγέτης χωρίς καμία εκπαίδευση. Ναι στο φυσικό ταλέντο, ναι στο χάρισμα του λόγου και της σύμπνοιας, αλλά αν είχε κοντά του κι έναν αποτελεσματικό coach ίσως να τον βλέπαμε και στην 6η σεζόν της σειράς ;-)
- Ιδιαίτερα ενδιαφέρον θεωρώ το πόσο διαφορετικά κινήθηκαν τα δύο νόθα παιδιά της σειράς. Δεν χρειάζεται καν να αναφερθώ στις ενέργειες, τη σκληρότητα και το διεστραμμένο μυαλό του Ramsay. Παραστατικό παράδειγμα οι δύο περιπτώσεις ανθρώπων που μεγάλωσαν δύσκολα και στιγματισμένα. Ο ένας όμως το μεταμόρφωσε σε ανθρωπιά, ενώ ο άλλος το αναπαρήγαγε ακόμα πιο αιχμηρά. Συχνό το φαινόμενο και στον κόσμο του μάνατζμεντ.
You know nothing, Jon Snow!
Η Ygritte, για λίγα επεισόδια σύντροφός του, έχοντας μεγαλώσει και η ίδια σε σκληρές συνθήκες τον είχε ψυχολογήσει βαθιά. Η προσπάθειά του να τους ευχαριστήσει και να τους προστατέψει όλους τελικά και τον χώρισε από τη συμβία του και οδήγησε στο θάνατό του. Γιατί τελικά κλήθηκε να πάρει θέση, άρα να ταχθεί υπέρ κάποιου μετώπου. Βαθιά η αίσθηση του δικαίου στον Jon, αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι αυτού του είδους οι ηγέτες δεν προλαβαίνουν να συνταξιοδοτηθούν.
Be the change you want to see in the world
Διακήρυττε ο Gandhi και του σταμάτησαν και εκείνου την πορεία. Τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα λοιπόν αν ο Jon είχε επιλέξει σε πολλές ευκαιρίες να ταχθεί με την Εξουσία, με τους έχοντες και κατέχοντες, με τη σκοτεινή πλευρά της μαγείας, αλλά…
Τελικά η δημοκρατική ηγεσία αποδίδει; Η δική μου απάντηση είναι ότι υπό πολύ συγκεκριμένες συνθήκες ναι. Αλλά στην εν λόγω περίπτωση το περιβάλλον, οι αξίες, η εποχή όλα καλούσαν για μια πιο δικτατορική ματιά και σιδερένια γροθιά χωρίς βελούδινο γάντι. “In Rome do like the Romans”, λένε και όλοι θυμόμαστε ότι στην αρχαία Ρώμη τους χριστιανούς που έστρεφαν και το άλλο μάγουλο τους τάιζαν στα λιονταράκια… O tempora o mores…
Παιχνίδια Εξουσίας – «You know nothing, Jon Snow!»
* Ο παρών διαδικτυακός τόπος δεν συνδέεται και ουδεμία σχέση έχει με την τηλεοπτική σειρά «Game of Thrones», τους συντελεστές αυτής, καθώς και τον συγγραφέα των σχετικών βιβλίων. Ο διαδικτυακός μας τόπος δεν χρησιμοποιεί εμπορικά σήματα και δεν αναπαράγει οποιοδήποτε άλλο πρωτότυπο ή παράγωγο πνευματικό έργο. Οποιαδήποτε αναφορά σε εμπορικά σήματα τρίτων σε καμία περίπτωση δεν γίνεται για να διακρίνει προϊόντα ή υπηρεσίες που προσφέρονται από τον διαδικτυακό μας τόπο.
